Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa

Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa – Nauczanie Magisterium Kościoła i błędne opinie teologiczne 1/11

http://nspj.jezuici.pl/intronizacja-najswietszego-serca-pana-jezusa-nauczanie-magisterium-kosciola-i-bledne-opinie-teologiczne-ks-dr-leszek-poleszak-scj-2/

http://nspj.jezuici.pl/papiez-jan-pawel-ii-o-kulcie-najswietszego-serca-jezusa/



http://nspj.jezuici.pl/intronizacja-serca-bozego-w-duszy-rozalii-czyli-jej-osobiste-poswiecenie-sie-najswietszemu-sercu-jezusowemu/

http://nspj.jezuici.pl/akt-osobistego-poswiecenia-sie-bl-jana-pawla-ii/


http://nspj.jezuici.pl/co-to-jest-osobiste-poswiecenie-sie-najswietszemu-sercu-jezusowemu/


http://nspj.jezuici.pl/sposob-osobistego-poswiecenia-sie-nsj-nasze-obowiazki-i-obietnice-bozego-serca/

Sposób osobistego poświęcenia się

 W myśl wskazań św. Małgorzaty osobiste poświęcenie się Sercu Jezusa może się odbyć w sposób następujący:

• w którymś dniu (najlepiej we czwartek przed pierwszym piątkiem miesiąca) radzi się skorzystać z sakramentu pokuty, odbyć szczerą spowiedź, podczas której trzeba wyznać te grzechy względnie wady, które najbardziej ranią i zasmucają Serce Boże i które po poświęceniu się należy planowo według wskazówek spowiednika wykorzeniać. Ewentualnie za radą spowiednika można odbyć spowiedź z dłuższego okresu czasu.

• Ze szczególnym przygotowaniem się i pobożnością należy przyjąć Pana Jezusa w pierwszy piątek miesiąca w Komunii świętej z pragnieniem poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusa. Jeśli nie można tego uczynić w pierwszy piątek miesiąca, można dokonać poświęcenia się w inny dzień, a w najbliższy pierwszy piątek  miesiąca odnowić swoje poświęceniesię Sercu Jezusa.

• Po Komunii świętej ze szczerą miłością trzeba się starać złożyć Sercu Jezusa ofiarę z siebie, poświęcając Mu całe swe życie, by Jemu służyło i przysparzało tyle chwały, miłości i uwielbienia, ile tylko będzie w naszej mocy, a jako formalny wyraz tego daru z nas samych odmawiamy w czasie dziękczynienia z żarliwością ducha Akt Osobistego Poświęcenia się.

• Wskazane jest nosić przy sobie poświęcony uprzednio  w i z e r u n e k  Serca Jezusa wraz z aktem poświęcenia się Jemu.

• Począwszy od dnia poświęcenia się z całą gorliwością należy życiem stwierdzać prawdziwą miłość ku Sercu Bożemu. Tak wiec sposób osobistego poświęcenia się Sercu Jezusa jest cichy, ukryty, indywidualny;
można tak to uczynić, aby ten dzień pozostał pamiętnym na całe życie.Im większe i żarliwsze będzie do niego przygotowanie się oraz im głębsze przejęcie się nim, tym będzie bardziej owocne w swych skutkach.

Praktyka osobistego poświęcenia się ma także duże znaczenie dla uświęcenia rodzin. Stanowi ona najlepsze, najwłaściwsze i wprost konieczne, bo wskazane przez Pana Jezusa, przygotowanie do poświęcenia całej rodziny Jego Boskiemu Sercu. Niech tylko ktoś jeden z rodziny szczerze poświęci się Sercu Jezusa, a już się stanie silą rzeczy jej apostołem, gdyż apostolstwo w tym względzie jest jednym z bardzo ważnych obowiązków każdej osoby poświęconej Sercu Jezusa. Za dobrym przykładem pójdą inni członkowie rodziny, a gdy wszyscydokonają osobistego poświęcenia się, wtedy najlepszy i najodpowiedniejszy czas, by już cała rodzina wspólnie poświęciła się Sercu Zbawiciela. Nic bowiem nie powiększy bardziej liczby poświęcających się rodzin Sercu Jezusa, jak szerzenie najpierw głęboko pojętego i w życiu stwierdzanegoOsobistego poświęcenia się. W tym właśnie leży przeogromne zadanie tej praktyki. Maona ponownie ożywić i potężnie wzmocnić zbawienny ruch intronizacyjny w rodzinach, zakładach, stowarzyszeniach, parafiach etc.          

a. Obietnice dla wszystkich poświęconych Sercu Bożemu

1. „Pan nasz odsłonił przede mną – pisze św. Małgorzata – skarby miłości i łask dla tych osób, które Jemu się poświęcą i ofiarują [...], a skarby te są tak olbrzymie, iż nie potrafię tego wyrazić”.

2. „Boskie Serce [...] jest pewnym schronieniem dla wszystkich, którzy zechcą się w Nim ukryć dla uniknięcia sprawiedliwości Boga [...], umieszcza ich na szczególnej liście Swojego Serca Boskiego. Jezus zapewnia im zbawienie, niszcząc panowanie szatana w ich duszach [...], nie pozwoli zginąć żadnej z tych wszystkich, które Jemu się poświęcą”

3. „Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego u tych wszystkich, którzy się Jemu poświęcą i ofiarują z zapałem, przynosi obfity owoc i dokonuje wielkiej przemiany wewnętrznej”142.

4. W Sercu Jezusa „znajdą wszelką pomoc potrzebną w ich s t a n i e…”.

5. W Sercu Jezusa otrzymają „błogosławieństwo niebios we wszystkich swych przedsięwzięciach”.

6. Serce Jezusa będzie dla nich „ulgą w pracy, mocą w słabości i najlepszym lekarstwem na wszelkie zło”.

7. Serce Jezusa będzie dla nich „pociechą w troskach, utrapieniach i smutkach”.

8. „Jako źródło wszelkich dóbr […] zaradzi wszystkim ich potrzebom”, zwłaszcza duchowym.

9. „W tym Sercu Najświętszym znajdą miejsce ucieczki w ciągu całego ich życia”1.

10. „Boskie Me Serce szczególnie w godzinę ich śmierci stanie się dla nich bezpiecznym schronieniem. Jakże słodko będzie umierać po życiu, w ciągu którego żywiło się czułe i ustawiczne nabożeństwo do Serca Jezusowego”.

11. „Pan nasz ukazał mi – mówi św. Małgorzata– wiele imion w Swym Sercu zapisanych za to pragnienie, z jakim pracują dla Jego chwały i dlatego nie pozwoli nigdy ich stamtąd wymazać”.

12. Wreszcie i w pierwszym rzędzie, dusze poświęcone Sercu Jezusowemu – przed innymi – przystępując w pierwsze piątki miesiąca do Komunii świętej zyskują tzw. „Wielką obietnicę” Serca Jezusa: „W nadmiarze miłosierdzia Mego Serca obiecuję Ci – mówił Pan Jezus do św. Małgorzaty – iż wszechmocna Ma miłość udzieli ostatecznejłaski pokuty wszystkim, którzy przystąpią przez dziewięć z rzędu pierwszych piątków miesiąca do Komunii świętej, tak iż nie umrą w Mojej niełasce ani bez Sakramentów i że Boskie Me Serce będzie dla nich bezpiecznym schronieniem w ostatnim momencie ich życia”

Obowiązki dotyczące wszystkich poświęconych Sercu Jezusa

1. Oddając się całkowicie Sercu Jezusa, trzeba rozwijać w sobie szczere nabożeństwo do Serca Jezusa i na wszelki sposób czcić, miłować i wielbić to Serce przez całe życie aż do śmierci.

2. Jednocześnie należy wynagradzać Sercu Jezusa za niewdzięczność, wzgardę, brak uszanowania, lekceważenie, oziębłość i świętokradztwa, jakich doznaje w Najświętszym Sakramencie, nawet od szczególnie poświęconych Jego służbie; w tej intencji trzeba także przyjmować Komunię świętą wynagradzającą w każdy pierwszy piątek miesiąca – natomiast w czwartek przed pierwszym piątkiem w miarę możliwości dobrze byłoby podejmować każdego miesiąca tzw. Godzinę świętą.

3. W każdy pierwszy piątek miesiąca należałoby odnowić swoje osobiste poświęcenie się Sercu Jezusa, a więc uczestniczyć we Mszy świętej albo nawet poprosić o jej odprawienie w intencji wynagradzającej i przystąpić do Komunii świętej także w intencji wynagradzającej oraz z większą gorliwością ducha odmówić akt poświęcenia się Sercu Jezusa.

4. Wyrzekając się wszystkiego, co Sercu Jezusa mogłoby się nie podobać, trzeba – najlepiej za radą stałego spowiednika – zaplanować rzetelne dążenie do doskonałości. Polegałoby to na wyzbywaniu się przede wszystkim głównego grzechu (względnie głównej wady) lub na zdobywaniu odpowiedniej cnoty. Dla wdrożenia się do tej planowej pracy wewnętrznej nad sobą doradza się prowadzić przynajmniej przez rok (na wzór uczennic św. Małgorzaty) tzw. Miesięczne adnotacje duchowne179. Polega to na tym, że każdego dnia czynimy szczegółowy rachunek sumienia i w jakimś notatniku czy małym kalendarzyku notujemy liczby upadków lub zwycięstw w zakresie opanowywanej wady czy zdobywanej cnoty.

5. Pragnąc postępować w doskonałości, trzeba stosować się w całym swoim życiudo Jezusowych zasad, tak w życiu prywatnym, jak i publicznym, a zwłaszcza sumiennie spełniać obowiązki stanu. Trzeba żyć naprawdę według boskiej nauki ewangelicznej jako wierny sługa Jezusa, poddając umysł, wolę, serce i ciało pod Jego królowanie oraz wsłuchując się w Jezusowe natchnienia współdziałać z Jego zamiarami i łaskami, jakich to Serce będzie udzielało. Dlatego wskazane jest codzienne z rozwagą i czcią czytanie Pisma Świętego, zwłaszcza Ewangelii. Wskazane byłoby także choćby przez kwadrans czytanie innych książek o treści religijnej.

6. Jest rzeczą nieodzowną, aby żywić bezgraniczną ufność do Najświętszego SercaJezusa, zwracać się do Niego, jak radzi św. Małgorzata, we wszystkich potrzebach z pokorą i pełną czcią, lecz zarazem z całą dziecięcą ufnością, zdając się zupełnie na Jego miłosierną troskę, jak dzieci na swego dobrego Ojca”180.

7. Jednocześnie trzeba żywić wielką miłość względem bliźnich, modląc się za nich jak za siebie samych oraz utrzymując z nimi jedność i pokój, ponieważ ma to być jeden ze szczególnych skutków nabożeństwa do Serca Jezusa, mianowicie, jak modlimy się w Litanii do Najświętszego Serca Jezusa, „Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich”.

8. W miarę swoich możliwości powinno się szerzyć kult Serca Jezusa, zwłaszcza osobiste poświęcenie się Jemu dusz, czy to przez rozmowy, listy, książki, ofiary na ten cel, a zwłaszcza przez modlitwę i z wiarą przyjmowane cierpienie w zjednoczeniu z cierpieniem Jezusa. „Gorąco błagajmy To Serce – zachęca św. Małgorzata – by Królestwo Jego ustaliło się w sercach wszystkich dusz. Oddawajmy się temu i nie szczędźmy w tym celu ani dóbr ani życia”181.„Gdybyś wiedziała, mówił Chrystus Pan do św. Małgorzaty, jak bardzo pragnę, by Mnie ludzie kochali, niczego byś nie żałowała, by spełnić Moje pragnienie”182.

9. Byłoby dobrze codziennie odmawiać Akt osobistego poświęcenia się i wraz z treścią Aktu mieć przy sobie ze czcią wizerunek Najświętszego Serca Jezusa, by w naszym sercu „odbić” niejako Jego miłość, napełnić je wszelkimi darami, jakimi to Serce Boże jest przepełnione i by w ten sposób w naszym sercu zniszczyć wszelkie niepożądane poruszenia, jak to wyjaśnia św. Małgorzata. Noszenie przy sobie Aktu poświęcenia ma na celu, by jego treść niejako wyryła się głęboko w naszym wnętrzu. Nie można jednak tego traktować zabobonnie i uważać Akt z wizerunkiem Serca jako jakiś talizman chroniący od złego czy zapewniający szczęście. Natomiast ma to przypominać duszy, że jest poświęcona Sercu Jezusa; ma ożywiać w niej miłość i pobudzać ją do spełniania jeszcze innych przyjętych na siebie zaszczytnych obowiązków dla uczczenia Najświętszego Serca Jezusa. Posiadanie przy sobie wizerunku i Aktu poświęcenia się ma, jak widzimy, symboliczne znaczenie, głębokie zarazem i piękne. Święty Wincenty à Paulo nosił na sobie przez 8 lat „Skład Apostolski” tj. „Wierzę w Boga…”, św. Teresa od Dzieciątka Jezus nosiła na sobie dniem i nocą Ewangelię świętą, a w niej Akt oddania się Miłości Najłaskawszej na ofiarę zadośćuczynienia183.

10. Ze szczególnym nabożeństwem powinno się obchodzić uroczystości Bożego Ciała, Najświętszego Serca Jezusa i Chrystusa Króla, przystępując w te dni do Komunii świętej. Wskazane byłoby przygotowywać się do tych uroczystości przez nowenny oraz gorliwie przyczyniać się do ich organizowania, by wypadły jak najwspanialej.

http://nspj.jezuici.pl/o-intronizacji-serca-jezusowego-w-duszach-rodzinach-i-narodach-2/

Jeśli zwrócimy się do pism św. Małgorzaty, przekonamy się, że istotnie Najświętsze Serce Jezusa prócz poświęcenia się rodzin żąda też, by mu poświęciły się dusze z osobna i całe narody. 

"Małe poświęcenie się" wg św. Małgorzaty Alacoque

(Osobiste poświęcenie się)

„ Ja NN oddaję i poświęcam Najśw. Sercu Pana naszego Jezusa Chrystusa moją osobę i moje życie, moje uczynki , troski i cierpienia, nie chcąc odtąd używać żadnej cząstki mego jestestwa, jeno aby czcić, miłować i wielbić to Serce. Mam niezłomną wolę całkowicie należeć do Niego i czynić wszystko z miłości ku Niemu, wyrzekając się z całego serca tego wszystkiego , co by Mu się mogło nie podobać. Obieram więc Ciebie Najświętsze Serce za jedyny przedmiot mojej miłości, za opiekuna mego życia, za rękojmię mego zbawienia, za lekarstwo na moją ułomność i niestałość, za naprawienie wszystkich błędów mojego życia i za pewne schronienie w godzinę mej śmierci. Bądź więc o Serce pełne dobroci moim przebłaganiem wobec Boga Ojca i odwróć ode mnie strzały Jego sprawiedliwego gniewu. O Serce pełne miłości w Tobie pokładam całą moją ufność, gdyż wszystkiego się obawiam po mojej słabości i złości, natomiast spodziewam się wszystkiego po Twojej dobroci. Zniszcz więc we mnie wszystko cokolwiek może Ci się nie podobać albo sprzeciwiać. Niech Boska Twa miłość tak głęboko wniknie w me serce bym nigdy nie mógł zapomnieć o Tobie, ani się od Ciebie odłączyć. Błagam Cię przez nieskończoną Twą dobroć, niech imię moje będzie zapisane w Tobie, gdyż pragnę, by całym mym szczęściem i najwyższą mą chwałą było żyć i umierać jako Twój wierny sługa. Amen. ”


„ Boski Zbawiciel odsłonił przede mną skarby miłości i łask dla tych dusz, które poświęcą się Jemu. Są one tak olbrzymie, iż nie zdołam tego wyrazić. Dlatego Serce To pragnie, by się zwracano do Niego z całą ufnością. Serce to bierze troskę o nas na Siebie i doprowadza nas mimo wszelkich burz do portu zbawienia. Nabożeństwo do Najśw. Serca Jezusowego przynosi wielki owoc i dokonuje zupełnej przemiany w tych, którzy się Jemu poświęcą i ofiarują z zapałem”


Według wskazań św. Małgorzaty osoby poświęcone Sercu Jezusowemu mają też ze czcią nosić na sobie wizerunek Serca Jezusowego wraz z „Małym poświęceniem się”; codziennie odmawiać to „Małe Poświęcenie się”; okazywać miłość dla Serca Jezusowego przez praktykowanie najpotrzebniejszych dla siebie cnót, względnie przez wyzbywanie się głównych grzechów czy wad; starać się odpowiedzieć zamiarom jakie Serce Jezusa ma względem nich oraz łaskom jakie użyczy; w każdy pierwszy piątek miesiąca przyjąć Komunię św. i wysłuchać Mszy Św. na znak odnowienia swego ofiarowania się Sercu Pana Jezusa.

„Nie ma krótszej drogi do świętości, jak zupełne oddanie się Sercu Jezusowemu”

Jak miła Bogu jest Intronizacja w duszach świadczą też przywiązane do niej obietnice. Oto co obiecuje Serce Jezusa duszom Mu poświęconym: Udzieli „olbrzymich skarbów miłości i łask” i dokona w nich „wielkiej przemiany” wewnętrznej , tak „iż te dusze nigdy nie zginą i nie popadną w panowanie szatana” , który boi się „Małego poświęcenia się” ; że „weźmie troskę o zbawienie tych dusz na Siebie i doprowadzi do doskonałości i do pomyślnego kresu dzieło ich uświęcenia”; że będzie dla nich „pociechą w troskach i smutkach , mocą w słabości, najlepszym lekarstwem na wszelkie zło i schronieniem w godzinę śmierci”, że „zaradzi wszystkim ich potrzebom i stanie się dla nich źródłem wszelkich dóbr”.


Następnie dnia 25.V.1899 roku papież Leon XIII układa wprawdzie akt poświęcenia całego rodzaju ludzkiego Najśw. Sercu Jezusowemu, jednocześnie wszakże ceni i wielce waży „Małe poświęcenie się” św. Małgorzaty bo je sam odmawia , przechowuje w swym brewiarzu a nadto wiernym za jego odmówienie udziela trzysta dni odpustu /13.I.1898/



Ojciec św. Pius XI (...) : „ Czyż w tym znaku najpomyślniejszym / tj. Serca Jezusowego/ i w formie czci wypływającej z niego nie znajdujemy streszczenia całej religii i prawidła życia doskonalszego, skoro to nabożeństwo prędzej doprowadza dusze do głębszego poznania Chrystusa Pana i skoro pobudza je do gorętszego miłowania Go i bliższego naśladowania ?”
Z ramienia też Piusa XI „Małe poświęcenie się” św. Małgorzaty zostało obdarzone odpustem 3 lat oraz odpustem zupełnym, jeśliby pobożnie odmawiane było codziennie przez cały miesiąc.

Widzimy zatem, jak osobiste poświęcenie się dusz Boskiemu Sercu Jezusa jest wielkiej wagi i jak mocny ma fundament do uświęcenia dusz ludzkich, jak odnawiając je duchowo i uświęcając, stanowi podwalinę dla odrodzenia się duchowego rodzin całych i konsekwentnie prowadzi do takiego odrodzenia się moralnego całych narodów na świecie.
A stąd dla nas wniosek jasny: Najpierw, byśmy się sami poświęcili Najśw. Sercu Jezusowemu w myśl wskazań, jakie nam daje Pan Jezus przez św. Małgorzatę Marię. Poświęcenie się osobiste zapewni i przyniesie nam niewątpliwie więcej korzyści duchowych niż poświęcenie ogólne w klasztorze, jakkolwiek i te akty ogólnego poświęcenia się /w rodzinach/ są w wielkiej cenie u Pana Jezusa i wiele łask nam zapewniają. Następnie gorąco się módlmy o przyspieszenie intronizacji Serca Jezusowego w duszach na całej kuli ziemskiej, do czego obecnie Chrystus Pan bardzo zachęca.


Gdy cały nasz kraj poświeci się Boskiemu Sercu Jezusowemu, Ono otoczy nas Swą szczególną opieką i wielkim błogosławieństwem. Zalecenie to zgadza się zupełnie z wolą Chrystusa Pana objawioną wszystkim narodom przez św. Małgorzatę i tylokrotnie głoszona całemu światu przez kilku ostatnich papieży.


Praca nasza powinna objąć wszystkie trzy formy Intronizacji, tj. dusz, rodzin i całego narodu, gdyż te formy należą do całości w myśli i Boskim planie Serca Jezusowego. Tą bowiem drogą uwzględnia się cały człowiek, cała ludzka natura, w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym. Niedocenianiu właśnie tej zasady należy upatrywać bodaj pierwsza przyczynę, dlaczego niektóre narody po przeprowadzeniu u siebie Intronizacji Serca Jezusowego nie utrzymały się, jak teraz wiemy w upragnionym przez siebie stanie szczęśliwości doczesnej. Bóg swoich obietnic z pewnością nie cofnął, bo „wierny jest Pan we wszystkich słowach swoich” /ps. 144,13/ ale brakowało tam zapewne należnego przygotowania w duszach przez uprzednie ich poświęcenie się osobiste, a nadto liczba rodzin poświęconych Sercu Jezusowemu w tych narodach była stosunkowo niewielką. Wątpić jednak nie można, że mimo klęsk doznanych narody te, w miarę okazywanej i żywionej czci dla Serca Jezusowego otrzymały hojną zapłatę pod względem duchowym.

Następnie wszyscy w tej lub innej formie poświęceni Najświętszemu Sercu Jezusowemu powinni troszczyć się by wzięte na siebie obowiązki wynikające z Intronizacji były należycie wykonywane; bez tego jakże kto może spodziewać się szczególnych łask Serca Jezusowego ? Szczególnie gdy chodzi o obowiązki całego narodu nie mogą one być lekceważone i cały naród powinien gorliwie czuwać by Boskie prawa Króla – Miłości były wiernie przestrzegane bo tylko wtedy Serce Jezusa będzie dokonywało cudów przechodzących wszelkie nasze oczekiwania i nadzieje. W myśl Chrystusa Pana, w jakim kraju i narodzie raz zaprowadzona winna być stałą i trwałą. Dlatego po jej zaprowadzeniu każde nowe pokolenie ze swej strony winno ją potwierdzać, poświęcając sie Sercu Jezusowemu i ponawiać we wszystkich 3 formach. Pan Jezus pragnie, by Jego Serce było czczone, miłowane i wielbione przez wszystkich ludzi, zawsze i wszędzie. Nad tym zaś wszystkim muszą bezustannie czuwać kapłani, by kult Serca Jezusowego wśród wiernych w całym narodzie nie tylko nie ustawał, lecz owszem coraz bardziej ożywiał się i rozwijał. Tego właśnie po nas kapłanach oczekuje obecnie Boskie Serce Jezusa, do tego też gorąco zachęca nas Stolica Apostolska, przez kilka ostatnich papieży.



ceremoniał intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w rodzinie

Ceremoniał Intronizacji Najświętszego Serca  Pana Jezusa w rodzinie

                  na podstawie ceremoniału z 1919 roku

  Aby dać dowód wyraźny wiary, wszyscy odmawiają głośno (stojąc) Wierzę w Boga. Kapłan lub osoba przewodnicząca Intronizacji przypomina uczestnikom, czego Chrystus Pan oczekuje od rodzin, poświęconych Mu w sposób szczególny, oraz jakich błogosławieństw  nadobfitych i wyjątkowych rodzinom tym udzieli.

Następnie wszyscy klękają przed obrazem Przen. Serca; kapłan, a w razie jego nieobecności matka, ojciec lub osoba, która przewodniczy Intronizacji, odmawia:

                                                     

                                                                Akt poświęcenia   

 Panie Jezu, racz nawiedzić wraz z Twoją Matką Najświętszą ten dom i rozlej na, szczęśliwych mieszkańców tego ogniska laski, które przyobiecałeś rodzinom, poświęconym w sposób szczególny Twemu Najśw. Sercu. Wszak Ty sam, o Zbawco świata, objawiwszy się służebnicy swojej, świętej Małgorzacie Marii, zażądałeś najmiłościwiej uroczystego hołdu po­wszechnej miłości dla Twego Boskiego Serca, które tak bardzo umiłowało ludzi, a tak mało . od nich jest miłowane!

Oto nasza rodzina śpieszy odpowiedzieć na Twoje wezwanie i dla wynagrodzenia za obojętność i odstępstwo tylu dusz, ogłasza Ciebie, o Boskie Serce, za swojego Najmilszego Pana, poświęca Tobie nieodwołalnie dzisiaj i na zawsze wszystkieradości, trudy i cierpienia tego rodzinnego ogniska, które odtąd chce należeć tylko do Ciebie.

Błogosław  przeto wszystkich tu obecnych; błogosław również tych, których z woli niebios śmierć nam zabrała; błogosław nieobecnych, o Jezu! Przez Maryję Dziewicę błagamy Cię, o Serce pełne miłości, racz założyć w tym domu królestwo Miłości. Rozlej na wszystkich jego członków Twojego Ducha wiary, świętości, czystości. Bądź jedynym Panem tych dusz; oderwij je od świata i jego szaleńczych próżności. Otwórz im, Panie, czcigodną ranę Twego miłosiernego Serca i jak w arce zbawienia zachowaj ich tam wszystkich, bo Twoimi są na wieki!… – Niech żyje zawsze kochane, błogosławione i wielbione wśród nas triumfujące Serce Jezusa. Amen

\ Ponieważ nikogo nie powinno zabraknąć w dniu, tak uroczystym i tak błogosławionej godzinie, przypomnijmy sobie przeto naszych drogich zmarłych i odmówmy za nich i za nieobecnych Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo.

Następnie ojciec lub matka rodziny umieszcza obraz Najświętszego Serca Jezusa na. przeznaczonym Mu najzaszczytniejszym miejscu i wszyscy obecni odmawiają zaraz modlitwą następującą:

                                                               Modlitwa

Chwała Najświętszemu Sercu Jezusa za nieskończone miłosierdzie, jakie okazał szczęśliwym mieszkańcom tego ogniska, wybierając je z tysiąca innych za dziedzictwo miłości i za przybytek wynagradzania, gdzie zadośćczynić  Mu będą  za niewdzięczność ludzi. Jakże ta cząstka Twej wiernej owczarni czuje się onieśmieloną  zaszczytem tak niesłychanym, że będzie miała za Głowę rodziny Ciebie, o Panie Jezu! Jakże cię wielbi w milczeniu i jak się raduje, że chcesz dzielić pod wspólnym dachem trudy, troski i radości twych dzieci! Nie jesteśmy wprawdzie godni, abyś wszedł do naszego domu, lecz rzekłeś już słowo, w którym się odmalowała piękność Twego Najświętszego Serca, a dusze nasze, spragnione Ciebie, znalazły w ranie Twego bo­ku, o dobry Jezu, wody żywe, wytryskujące  na żywot  wieczny.

Skruszeni przeto, lecz pełni ufności, przychodzimy oddać się Tobie, który jesteś życiem nieprzemijającym. Pozostań z nami o Serce po trzykroć święte, bo czujemy nieprzezwyciężoną potrzebę miłowania Cię i starania się, aby i inni miłowali Ciebie, który jesteś ogniem gorejącym i ogarniającym świat, aby go oczyścić.

Niechże więc ten dom będzie dla Ciebie przybytkiem miłym, jak Betania, abyś mógł w nim spocząć wpośród dusz Cię kochających, które obrały najlepszą cząstkę błogiej poufałości z Twym Sercem. Niechaj Ci będzie,  o Zbawicielu Ukochany,ubogim lecz gościnnym schronieniem Egiptu w czasie wygnania, na które Cię skazują nieprzyjaciele Twoi!

Przyjdź, Panie Jezu, przyjdź, bo tu jak w Nazarecie, kochają czulą miłością Maryję Dziewicę, tę dobrą Matkę, którą sam nam dałeś. Przyjdź i zapełnij słodką swą obecnością nasz dom.

Przyjdź, gdyż może już zbliża się dla nas trwoźny wieczór smutków, a złudny dzień naszej młodości już się ma ku końcowi. Pozostań z nami, bo zmrok już zapada, a świat przewrotny chce nas otoczyć cieniem swych zaprzeczeń wówczas, gdy my nie chcemy trzymać się nikogo, tylko Ciebie, bo tylko Ty jesteś Drogą, Prawdą i Życiem. Daj nam usłyszeć, o Jezu, słowa, które niegdyś wyrzekłeś: „Potrzeba, abyście mi dali dziś gościnę w tym domu”.

Tak, Panie, pozostań z nami, abyśmy żyli Twą miłością i w Twej Obecności , my, którzy ogłaszamy Cię Królem naszym, bo nie chcemy mieć innego prócz Ciebie.

Niech będzie zawsze kochane, błogosławione i wielbione w tym ognisku rodzinnym  triumfujące Serce Jezusa! Niech przyjdzie do nas Królestwo Jego!         

  Amen.

       Jako hołd miłości dla Niepokalanego Serca Maryi odmawia się   wspólnie:

 Witaj Królowo, Matko miłosierdzia, życie, słodkości i nadziejo nasza, witaj, Do Ciebie wołamy, wygnańcy synowie Ewy, do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole. Przeto Orędowniczko nasza Twoje miłosierne oczy ku nam zwróć, a Jezusa błogosławiony owoc żywota Twego po tym wygnaniu nam okaż. O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo.

 Najświętsze Serce Jezusa, zmiłuj się nad nami (trzykrotnie), Niepokalane Serce Maryi, módl się za nami, Święty Józefie, módl się za nami. Święta Małgorzato Mario, módl się za nami.

    Niech żyje Najświętsze Serce Jezusa  na wieki wieków amen

                              ………………………………………………………………………………….

                        Intronizacja  Najświętszego Serca Pana Jezusa

                                                          Dokument Rodzinny

Dnia ………………… roku w ……………………….. Rodzina  ………………………..  w obecności   ks…………………………… uczyniła uroczyste odnowienie  intronizacjiNajświętszego Serca Pana Jezusa w swym domu, poświęcając Mu wszystkichswych członków obecnych, nieobecnych ,a nawet i zmarłych.

            Przez ten dowód miłości i wynagrodzenia rodzina nasza pragnie uznaćChrystusa za swego Pana i Mistrza. Poddaje się całkowicie woli Bożej wyrażonej w przykazaniach Boskich i kościelnych; wypowiada swe oburzenie przeciwświętokradzkim przełamywaniem Jego praw najwyższych nad jednostkami, rodzinami, narodami; odrzuca bez zastrzeżeń wszelkie zamachy na prawa, od których świętość związku małżeńskiego zależy, uznaje umysłem i sercem władzęnajwyższą Ojca św.

             A zarazem zaszczycona odwiedzinami Jezusa, który chce zamieszkać u niej jak w domu swoim, w zamian za ufność i czułą przyjaźń Jego Serca, które mówi do niej: „Oto Król wasz pełen Słodyczy – Ecce Rex mansuetus”. jesteście mymi przyjaciółmi – Vos amid mei estis” – prosi Go na klęczkach, aby raczył jak niegdyśw Betanii, przyjąć u niej gościnę.

W dowód czego podpisujemy:

 ……………………………………………

  Uwaga Poleca się obchodzenie święta Najśw. Serca Pana Jezusa jako święta rodzinnego, oraz odnawianie poświęcenia się Najśw. Sercu Pana Jezusa przy pacierzu wieczornym.